Łojotok to schorzenie polegające na wzmożonej pracy gruczołów łojowych i wydzielaniu nadmiernej ilości sebum. Łój produkowany jest w tzw. okolicach łojotokowych, tj. owłosionej skórze głowy, czole, nosie i w fałdach nosowo-policzkowych, za uszami, na mostku i między łopatkami.
Skłonność do łojotoku jest cechą genetyczną, ale zależy również o wpływu hormonów, które są szczególnie aktywne w okresie dojrzewania, przekwitania, przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach przemiany materii. I właśnie dieta ma duży wpływ na zarówno zaostrzenie objawów łojotoku, jak i jego znaczne złagodzenie. Nadmierne spożycie węglowodanów i tłuszczy, odwodnienie organizmu oraz niedobór witamin A, B2, C, E i PP przyczynia się do nasilenia łojotoku.
Łojotok wymaga leczenia dermatologicznego, jednak aby miało ono sens, potrzebne jest kompleksowe podejście do choroby. Oprócz stosowania przepisanych leków, ważne jest uzupełnienie diety o świeże warzywa i owoce, tłuszcze bogate w kwasy omega-3 i -6, produkty zawierające błonnik oraz cynk. Równie ważna jest odpowiednia pielęgnacja. Łojotok jest ściśle powiązany z wypadanie włosów, dlatego już przy pierwszych jego objawach należy sięgnąć po szampony przeciwłupieżowe i przeciwłojotokowe. Dobry szampon ograniczy nadmierne przetłuszczanie skóry głowy, blokowanie ujść mieszków włosowych przez nadmiar sebum, i w efekcie ich słabemu ukrwieniu i wypadaniu włosów. Jeśli problem łojotoku dotyczy skóry na ciele, warto wprowadzić do pielęgnacji kosmetyki dedykowane skórze tłustej lub mieszanej.